Çocuktun, kýrýlgandýn
Artýk korku yok nemli gözlerinde
Yüzlerce, binlercesi var
Omuzuna oturmuþ, oradan sana bakar
Çektin gittin baharýn peþine
Güzelim renkler yüzünde
Artýk dönüp bakmazsýn güneþin solduðu evlere
Çýplak dursam tanrýya sorsam
Niye ölür insan bile bile
Ardýmda yýllar sinsice kalbime sorar
Niye bu suçluluk niye
Yolculuðun sonunda
Beyaz sevgini ört uykuma
Dün sabah seni gördüm
Aklýn takýlmýþ yine balýklara
Tertemiz, iþsiz kalbin
Arabadan kaçýyor vahþi sokaklarda