Teimosia


mares doces utopia
sonhos e mar vazia
carangueijo persistente
fussa no lodo e a gente
passa apresada adiante
s pensando na vazante
que leva o barco para a foz
ouve-se do cais uma voz
perguntar se temos ns
a certeza de voltar
porque com tanta destreza
nos esquecemos sobre a mesa
da carta de marear
tantas vezes, tantos dias
por causa de teimosias
ns perdemos a vontade
de ouvir outra verdade
de deixar entrar o ar
s pensando em acabar
mesmo que fiquemos ss
ouve-se do cais uma voz
perguntar se temos ns
a certeza de voltar
porque com tanta destreza
nos esquecemos sobre a mesa
da carta de marear, de marear, de marear
ouve-se do cais uma voz
perguntar se temos ns
a certeza de voltar
porque com tanta destreza
nos esquecemos sobre a mesa
da carta de marear, de marear, de marear







Captcha