Men zegt van liefde
dat ze zacht is
als een lief
en teder woord
Men zegt van liefde
dat ze hard is
en zo vaak
het geluk vermoordt
Men noemt haar
hunker en verlangen
men noemt haar
redder in nood
Ik zeg dat liefde
als een bloem is
waarop de zon
haar stralen strooit
Ze is het hart
zo bang en breekbaar
zo wankel
en zo broos
ze is de droom
bang voor't ontwaken
omdat ze dan
de waarheid hoort
Ze wacht op wie
haar nu willen plukken
op wie haar tranen steelt
Zo bang
om vroeg te sterven
voor ze werkelijk heeft geleefd
En is de nacht
zo koud en eenzaam
duurt het wachten veel te lang
denk dan maar
dat geluk alleen is
voor wie er hevig
naar verlangt
Denk dan maar
dat bittere winters
en dikke
lagen sneeuw
nog nooit
hebben verhinderd
dat de roos
hen overleeft