Geen klacht ontvliedt het kind
Dat blij getint lacht
En gezwind de pracht vindt
Door Sint bedacht
En gebracht in de nacht
Die tracht zonder wind
Of koude macht
Zo zacht
Te vallen

Dit is nou typisch zo'n Sinterklaasgedichtje he, als het maar rijmt!
Dit verhaal begint in Spanje, waar de gulle lach van een buurmeisje het
grote
liefdesvuur ontsteekt in een oude kindervriend

En gul ook als haar lach
Dat is haar nooit gestreelde boezemweelde
In haar schoonheid zo omvangrijk
Dat zij toch wel wat benauwend
Wordt voor 't arme longenpaar
Dat daar zo zwoegt
Dat, gepikeerd
Het vaak astmatisch protesteert
Prinsheerlijk wiegt de navelknop
Daar boven op een warme buik
En van dat zachte kussenvlak
Glijdt af een strakdalende lijn
Die zedig zich vlijt
In een pluimvers nestje
En dan verder glijdt
Langs prikkelbeste bovenbeentjes
Kuitsgewijs naar knuffelteentjes

De familie van het meisje kent de oude man
Men vindt hem een vieze oude man
Spoedig krijgt hij half Spanje op zijn nek Sindsdien loopt Sinterklaas
noodgedwongen verkleed rond