Zeven jongens bij mij thuis
En hij leve lang
Zo zingen ze voorbarig
Ik pak het eerste pakje uit
Het is een tol
Ja, ik ben jarig

Weer een jaar ouder
En mijn hoofd zit boordevol
Met wat ik nog niet kan en ken
"Wacht maar", zeg ik tegen de tol
"Wacht maar, tot ik eenmaal ouder ben"

Zeven pond leven krijst zich warm
Een kontje in mijn hand
Een kopje op mijn schouder
Ik draag een baby op mijn arm
Mijn eerste kind
Nu ben ik ouder

Nu ben ik ouder
Maar zo onzeker als de wind
Ik weet van niets, ben groen als gras
Het ware beter voor dat kind
Als ik wist wat ouder worden was

Ik speel toneel, ik speel de vader
Ik faal en heb succes met deze dubbelrol
Iedereen lacht, het huilen staat mij nader
Niets is cadeau, zelfs ik betaal de tol
Ik geef niet toe en ik zal doorgaan
Zie elke dag opnieuw als een belevenis
Ik stap opzij, de jeugd mag voorgaan
Als ik weet wat ouder worden is

Zeven mensen aan mijn bed
De dokter vraagt
Of ik het nog benauwd he
Ik schud van nee
Dat gaat nog net
Ik voel me ouder

Ik voel me ouder
Nog zo onzeker als de wind
Mijn hoofd hangt slap, het hart doet pijn
Wind je niet op, fluistert een kind
Ik denk: zou dit ouder worden zijn

Zevenhonderd mensen in de zaal
En ik op het toneel
Het kan haast niet vertrouwder
Ik zie u zitten, allemaal
Wat kaal en grijs
Een dagje ouder

Een dagje ouder
Maar jong van binnen en vitaal
Naar de hel met het woordje 'kras'
Dat zijn woorden uit een taal
Die niet wist wat ouder worden was

Het lijf wordt stram, de haren grijzer
Ik word later wakker en ben vroeger moe
Wie ouder wordt, zeggen ze,