Pour avoir si souvent dormi avec ma solitude,
Je m'en suis fait presque une amie, une douce habitude
Elle ne me quitte pas d'un pas, fidele comme une ombre
Elle m'a suivi ca et la , aux quatres coins du monde
Non, je ne suis jamais seul avec ma solitude
Quand elle est au creux de mon lit, elle prend toute la place,
Et nous passons de longues nuits, tous les deux face a face
Je ne sais vraiment pas jusqu' oui ra cette complice,
Faudra-t-il que j' y prenne gout ou que je reagisse?
Non, je ne suis jamais seul avec ma solitude
Par elle, j'ai autant appris que j'ai verse de larmes
Si parfois je la repudie, jamais elle ne desarme
Et, si je prefere l'amour d'une autre courtisane,
Elle sera a mon dernier jour, ma derniere compagne
Non, je ne suis jamais seul avec ma solitude
Non, je ne suis jamais seul avec ma solitude
Commentaren
Evenzo hebben wij mensen, onze oude droom van goedheid,schoonheid en waarheid een gezicht gegeven namelijk "god".Die "god" staat niet aan het begin van de schepping,zoals ons altijd is voorgehouden,maar eerder aan het einde van deze wereld,tenminste als we erin slagen die oude droom waar te maken,het stukje "goddelijkheid" in elk van ons verder te laten groeien.
Ze werd bijna een vriendin, een tedere gewoonte,
Ze lost me van geen stap, trouw als mijn eigen schaduw,
ze volgt me overal, tot het einde van de wereld
Als ze naast me ligt in bed dan neemt ze alle plaats
wij liggen nachten lang naar mekaar te kijken
ik weet echt niet hoever ze zal gaan, die zielsvriendin
moet ik er aan wennen of er tegenin gaan?
Ze heeft me veel geleerd maar ook vaak doen wenen
Als ik haar soms veracht verliest ze nooit haar wapens
en verkies ik de liefde van een ander lief,
toch blijft ze voor mij tot mijn laatste snik mijn laatste gezellin