Romeo:
Koningen leven, alleen aan de top
Ze voelen zich eenzaam, ze voelen zich rot
Ze weten niet eens wat beneden gebeurt
Ze vragen niet wat hun geweten verscheurt

Benvolio:
Een wet voor het volk, telt voor koningen niet
Voor hen is de macht, maar ook bitter verdriet
In hun paleis is het akelig stil, hier is het feest
Oh mensen, wat een verschil!

Romeo, Benvolio en Mercutio:
Hier, hier wordt gevreeën en gefeest, hier wordt gezopen als een beest
Hier wordt gefuift, hier wordt gedanst, hier krijgt de meligheid geen kans
Tijd die glijdt door onze hand, net als de korrels van het zand
Wat baat hier een groot ideaal, of hoogstaande moraal?

Mercutio:
Koningen gaan nooit hun eigen weg, ze voelen zich angstig
Om wat wordt gezegd, Hoog in hun torens van zuiver ivoor
dringt enkel nog lucht, maar geen liefde meer door

Romeo, Benvolio en Mercutio:
Koningen vechten, maar nooit zij aan zij
Benvolio: maar nooit zij aan zij
Ze houden te veel van alleenheerschappij
Benvolio: van alleenheerschappij
Maar wij hier beneden, het volk van de straat
Worden nooit goed begrepen, onmondig gemaakt

Romeo, Benvolio en Mercutio:
Hier, hier wordt gevreeën en gefeest, hier wordt gezopen als een beest
Hier wordt gefuift, hier wordt gedanst, hier krijgt de meligheid geen kans
Tijd die glijdt door onze hand, net als de korrels van het zand
Wat baat hier een groot ideaal, of hoogstaande moraal?

Romeo, Benvolio en Mercutio:
Hier, hier wordt gevreeën en gefeest, hier wordt gezopen als een beest
Hier wordt gefuift, hier wordt gedanst, hier krijgt de meligheid geen kans
Tijd die glijdt door onze hand, net als de korrels van het zand
Wat baat hier een groot ideaal, of hoogstaande moraal?