Het blauw van de hemel ziet groen van de rook,
De wind is heet en smaakt naar roest,
Ijzervijlsel kleurt de wegen
Nu stinkt in de slotgracht de modder en ook
De wintertuin is rood en woest,
Het dorre zand knarst luid om regen
Een stormwind opent ieder graf
En scheurt door het verleden,
Trekt bladzijden van de bomen af,
Er is te veel geleden
En in andere tijden vergeet ik mezelf
Met een schoorsteen zo zwart als een stenen kanon
Geladen met synthetisch lood
Heeft Krupp de hemel lek geschoten
En raakt de geweldige spot van de zon
Die smelt en grijs wordt als de dood
En brekend wegzinkt in de goten
Een super nougat neon licht,
Het gas klopt in de buizen
De zuurstofkraan gaat gillend dicht,
De zee kookt in de sluizen
En in andere tijden vergeet ik mezelf
De hoogovens lopen over het land
Met ijzermuilen rood en zwart,
De intocht der isolatoren
Ze steken de steden met zwavel in brand,
De grote gore ketel barst
En niemand meer die het kan horen
Breek het bos tot cellulose af,
Verscheur het in atomen
De zon glijdt smeltend neer in het graf
Om nooit meer om te komen
En in andere tijden vergeet ik mezelf
In andere tijden vergeet ik mezelf