Han Haldor æ ein stakkarskrok,
Som æ fanga I eit garn
Han har ei kjæring so stor og brei
Dæ'æ ho som styre der I gard'n
Og når dei sko ut på bytur I lag,
So går'n lite lenger bak
For han heng I ein tråd som du ikkji kan sjå
Og svara ja og dilta på

Han æ veik og tunn og har spinkel røyst
Ein skugge av ein mann,
Som finn seg I å bli hardt kommandert
Ho æ grov, han æ grann
Ho sigji: Der ska skåpet stå,
So gjere'n som ho vil
For han heng I ein tråd som du ikkji kan sjå
Og svara ja og dilta på

Ja makt æ ei kraft som treng menig og befal
Ein som dreg I trå'n,
Ein som sprella på'n,
Æ maktas gamle mal,
Me sprelle alle litt ilag

Makta bryr seg med alle ting på jord,
Og styrer kven som vinn
Den strekkjer tråd ifrå vest og til aust,
Som eit edderkoppspinn,
Og tjorar fast med knut og kast
Ein stakkars stortingsmann,
So han heng I ein tråd som du ikkji kan sjå
Og svara ja og dilta på

9 Den finast eg veit
Aslag Haugen, Arne Moslåtten, Lars Håvard Haugen

Dæ æ jaddi me rart koss det kan gå te
Tenk at du går I lag med meg
Og om det blæs kalt, æ eg varm og heit,
For du æ den finast eg veit

I granskande skin frå ei gatelykt,
Æ 'kji alt like trygt
Og spør du meg no, bi eg heilt I beit:
Koffår den finast eg veit?

Men når dyna varmar kring oss båe to
I'mørke natta,
Ska eg kviske I øyra ditt og svara på
Koffår du æ den finast eg veit

Kor eg henta alt motet frå
Kan 'kji eg forstå
Men ein ting veit eg klart og greit:
At du æ den finast eg veit

Nei, at eg skulde ha slik tur, det æ 'kji te å tru!
Når alt va slutt, og eg skull gå, ved døra der stod du!