Er was eens een land van gebit en gebeden
Een land van vouw je handen
Poets je tanden
Dat was het land van de Pappenheimers
En die Pappenheimers hadden ze goed op een rijtje
Had je ze niet op een rijtje
Dan kreeg je een beugel
Daardoor konden bepaalde dingen niet
Eens lekker met een meisje zoenen kon niet
Door de beugel

Die Pappenheimers hadden net de oorlog achter de rug
En hun gebitten waren sterker dan ooit
Ze hadden zin hun tanden eens overal flink in te zetten
Verwoeste stad?
Hap!
Nieuwe infrastructuur?
Hap!
Sociaal herstelplan?
Hap!
Ja, het ging goed met de Pappenheimers
Zo goed dat er zelfs tijd was voor af en toe een snoepje
Dat smaakte!
Ach, er viel wel eens een tand uit
Maar tanden genoeg
Want zin om naar de tandarts te gaan
Hadden die Pappenheimers niet
Dat deed een pijn aan je mond
En al snel hadden de Pappenheimers
Geen tand meer in hun mond

Geen punt zei de overheid
Er is voor ieder een gebit
Ben je vijfenzestig
Krijg je een gebit
Ben je achttien?
Kom je van school?
Heb je geen werk?
Gebit!
Wil je niet werken?
Kun je niet werken?
Mag je niet werken?
Hoef je niet te werken?
Gebit!
Kunstenaar?
Kunstgebit!

Het ging goed met de Pappenheimers
Er bleef natuurlijk wel eens een klus
Waar de tanden in gezet moesten worden
En de gebitslijm
Was niet zo plakkend als gesuggereerd
Maar iemand wist in een paar landen verderop
Fremdheimers
Met sterke gebitten
Van het kauwen op ouwe leren riemen
Die konden mooi naar hier komen
Om de stront van de straat te vreten
En de gangen van kantoorgebouwen schoon te likken
Een fijn plan!
Wagonladingen