De hoge heren van het dorp, ze zijn nu oud
In stilte slijten zij er nu nog slechts hun jaren
Met de herinnering die zij nu nog bewaren
Dat ze eens echte hoge heren zijn geweest
De jonge mensen begrijpen ze niet meer
Ze wonen stil achter hun wit beslagen ramen
Slechts in de kerk vind je hun eeuwenoude namen
Uit steen gehouwen in de tegels op de grond

De hoge heren van het dorp, ze zijn nu oud
Ze leven enkel en alleen in het verleden
Ze schudden af en toe hun hoofd over het heden
Omdat het in hun tijd toch zo heel anders was
Dan trekken ze een sluier voor hun geest
Dan glijdt hun jeugd voorbij in roze avondkleuren
En daar, achter hun groen geverfde deuren
Zijn nog de foto's van de mensen uit hun tijd

Hun hoge tronen zijn al jarenlang verdwenen
Alleen de echo van hun voetstap op de stenen
Klinkt af en toe nog in de straten van het dorp
Maar is het werkelijk wel zo anders nu als toen
Al zijn er nieuwe mensen in het dorp gaan wonen
Er zijn nu nieuwe hoge heren, nieuwe tronen
Al staat hun naam niet in de tegels van de kerk

De hoge heren van het dorp, ze zijn er nog
Al lijkt het of het anders is geworden
Ook zij eten nu van gouden borden
Hoewel de buitenkant wat anders suggereert
Maar over vijftig jaar dan zijn ook zij weer oud
Dan is er weer opnieuw een nieuwe tijd gekomen
Dan zitten zij achter hun ramen stil en dromen
De oude hoge heren van het dorp