Ze zit vlak naast me maar toch is ze niet hier
en ookal lacht ze naar me, het is niet met plezier
haar blik ontwijkt me als ik vraag wat er is, voel de pijn van de leugen, ze zegt er is niets meer

ze doet de tv aan en we staren naar het beeld, er is geen bal vanavond, ze zegt dat ze zich kwazend verveelt
nou, dan gaan we naar de film, zeg ik, of zomaar ergens naartoe
zij zucht; liever niet vanavond, ik ben een beetje moe

het is over, ik wou er niet aan geloven
ik lees het in haar ogen ongelogen het is voorbij
oh het is over nou kon ik het maar geloven nou
kom nou maar eindelijk tot inkeer, het heeft geen enkele zin meer
het is zo simpel want zij houd gewoon niet meer van mij

is het echt over? mijn hart gelooft er nog niet in is dit toch niet het einde maar een nieuw begin?
o waar ben ik nou mee bezig, waarvoor ben ik nou nog bang? waaruit komt die angst voort? ach het antwoord weet ik al zo lang

o het is over, ik wou er niet aan geloven ik lees het in haar ogen,
ongelogen het is voorbij
o het is over nou kon ik het toch maar geloven nou
kom nou maar eindelijk tot inkeer, het heeft geen enkele zin meer
het is zo simpel want zij, houd gewoon niet meer van mij

is het over nou?
is het over nou?
is het over nou?

oh het is over, ik wou er niet aan geloven ik lees het in haar ogen ongelogen het is voorbij
oh het is over nou ik wou er niet aan geloven nou
kom nou maar eindelijk to inkeer,
het heeft geen enkele zin meer
het is zo simpel want zij houd gewoon niet mij

van mij van mij van mij

zij houd niet meer van mij
zij houd niet meer van mij
zij houd niet meer van mij
zij houd niet meer van mij
zij houd niet meer van mij
zij houd niet meer van mij
zij houd niet meer van mij
zij houd niet meer van mij