(Norsk folketone)
Eg heiter Håvard Hedde og eg er så ven ein kar
No vil eg bort å gifta meg og rydja meg en gard
Eg bor oppunder fjell
Og jenta hev eg lova
Eg svik ho inkje hell
Eg heiter Håvard Hedde og eg bur oppunder nut
No vil eg bort å gifta meg, eg vil'kje ganga gut
Eg bor oppunder fjell
Og jenta hev eg lova
Eg svik ho inkje hell
Garden den er liten, men skogen den er god
Der heve eg to furer, og dei skal stå i ro
Eg bor oppunder fjell
Og jenta hev eg lova
Eg svik ho inkje hell
Når borni dei vert mange, og skuldi aukar på
Så høgg eg ned den eine, den andre ho lyt stå
Eg bor oppunder fjell
Og jenta hev eg lova
Eg svik ho inkje hell
Men når me verte gamle, og kvar skal hava sitt
Så høgg eg ned den andre, og då er skogen kvitt
Eg bor oppunder fjell
Og jenta hev eg lova
Eg svik ho inkje hell
Det var no ikkje undrats att Håvard totte vondt
Han reiste ifrå lanjei den mørke hauste natt
Eg bor oppunder fjell
Og jenta hev eg lova
Eg svik ho inkje hell
Han reiste ifrå lanjei, og då var jenta fest,
Men det var med ein annan, det hev han trega mest
Eg bor oppunder fjell
Og jenta hev eg lova
Eg svik ho inkje hell