Vroeger zat ik uren op de stoel bij opa,
hij vertelde me dan altijd een verhaal
Of we gingen samen naar de golven kijken,
en de mensen kenden opa allemaal
Ja ik weet nog hoe we konden blijven lachen,
om een hondje dat daar speelde op het strand
En dat zomaar naar de golven ging staan blaffen,
Of daar vechten met een weggewaaide krant
En zo liepen we vaak zonder wat te zeggen,
lange einden heel gezellig hand in hand,
en dan keek ik om en zag mijn kleine voeten
naast mijn opa's grote stappen in het zand
Maar nu loop ik in m'n eentje want mijn opa loopt niet meer,
en ik breng m'n kleine tranen naar die hele grote zee
Ik zie nog mijn opa liggen als een stille witte pop
Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat ze nooit meer op
Maar nu loop ik in m'n eentje want mijn opa loopt niet meer,
en ik breng m'n kleine tranen naar die hele grote zee
Ik zie nog mijn opa liggen als een stille witte pop
Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat,
ze nooit meer op
Duizend golven spoelden over opa's stappen,
het zijn alleen m'n eigen voeten die daar staan
Maar ik ken nog zijn verhalen en zijn grappen,
en ik weet nog wat ik met hem heb gedaan
En zo is opa toch een beetje blijven leven,
want herinneringen raak je nooit meer kwijt
En hij heeft me zoveel goede raad gegeven,
dus hij blijft gewoon m'n opa voor altijd
En zo liepen we vaak zonder veel te zeggen,
lange einden heel gezellig hand in hand,
en dan keek ik om en zag mijn kleine voeten
naast mijn opa's grote stappen in het zand
Maar nu loop ik in m'n eentje want mijn opa loopt niet meer,
en ik breng m'n kleine tranen naar die hele grote zee
Ik zie nog mijn opa liggen als een stille witte pop
Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat ze nooit meer op
Maar nu loop ik in m'n eentje want mijn opa loopt niet meer,
en ik breng m'n kleine tranen naar die hele grote zee
Ik zie nog mijn opa liggen als een stille witte pop
Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat,
ze nooit meer op