Og hvør Ið enn klettum ræður ei á vindi vá
Teir hildu um stýrisvøl tá ódnin legðI á
"Legg upp í lotið," rópti ein og samdir teir
Hála á stýrisvøl, men alt til fánýtis

Leiðin er løgd, í gróti er høgd,
Og eru vit nøgd tá søgnin er søgd

Og skriður tín knørrur fram tað sama hvat tú vil
Teir bardust um stýrisvøl men einki róður til
Og enn vit halda stýrisvøl eins og vit
Halda vit eru fræls, trælborin óspurd so

Fjakka vit øll um kirkjugarðsvøll
í oyðini høll, um fjarbláu fjøll

Tiltuskað av landnyrðings ódn, og vindurin
Leikar í MiðgarðI'mól
Til Ásgarðs har Askurin stóð, sum træðrirnir
Lívsins í lotinum har blaktraðu tá

Fjakka vit øll um kirkjugarðsvøll
í oyðini høll, um fjarbláu fjøll

Og fløtur, vitandi hvat mál vit megna livandi
Og feigdin dregur liðandi, vit vála henni
Tigandi á ting

Fjakka vit øll um kirkjugarðsvøll
í oyðini høll, um fjarbláu fjøll

Væl vitandi langnunnar leið, men gott er
Tað treystið at val er í vón
óteljandi leiðirnar tær, men ilt er tað
Treystið at valið er gjørt, leiðin bert ein

Leiðin er løgd, í gróti er høgd
Og eru vit nøgd tá søgnin er søgd